۲۲ خرداد در خیابانها اعتراض کنیم

شما رو به خون شهدا. شما رو به اشک مادران داغدار. شما را به عزیزان شکنجه شده و اسیر آیه یاس نخونید

بقیه نوشتند من هم تکرار می کنم: موسوی و کروبی عقب نشینی نکرده اند. گفتند راهپیمایی طبق برنامه نیست. نگفتند به خیابان نیایید. گفتند خودتان ابتکار عمل را به دست بگیرید

مثلا شاید می خواهند مردم پراکنده باشند. شاید خبرهایی دارند که در منطقه راهپیمایی خطر هست. شاید می خواهند استراتژی و نقشه هایی که کودتا چیان برای تظاهرات کشیده اند را به هم بزنند و شاید اشکال ۲۲ بهمن هم این بود که مردم می خواستند به محل از پیش تایین شده بروند و کودتا توانست آنها را کنترل کند. شاید عدم قطعیت و تمرکز بهترین راه مبارزه باشد. شاید بهتر است مردم پراکنده تر به خیابان بروند..

به ترس کودتا -خر و ان نگاه کنید. به اعلامیه های دیگر و اخیر کروبی و موسوی بنگرید. آنها عقب ننشسته اند.

شما رو به خون شهدا ۲۲ خرداد به اعتراض ادامه دهید و به خیابان بروید

ای کاش ایران بودم. پای شما را می بوسم

٢ ميليون بسيجي از کجا می آیند و چگونه جا می شوند

در خبر ها آمده كه ٢ ميليون بسيجي برای سالگرد فجایغ خردادماه به تهران آورده مي شوند. سوالي كه بلافاصله به ذهن بسياري خطور مي كند اين است كه آيا تهران ظرفيت ٢ ميليون جمعيت اضافه را دارد؟ و اينكه آنها را كجا اسكان خواهند داد؟

اشتباه نكنيد من نيز جوابي براي اين سوال ندارم

فرضا كه بتوانند اسكان دهند. ٢ ميليون نفر از كجا مي آورند؟ مگر ٢٢ بهمن تمام تلاششانششان را نكردند و ٣٠٠ هزار نفر به تهران آوردند من كه فكر نمي كنم تعداد طرفداران حكومت زيادتر شده باشد

در پايان به ياد داشته باشيم كه تنها ابزار حكومت به جز قتل و زندان - خبر سازي است و نا خواسته آب به آسياب آنها نريزم

چهار شنبه سوری فرصتی برای تجمع پراکنده ولی هماهنگ

ندا، سهراب، کیانوش، و ده ها خواهر و برادر دیگرم را از من گرفته اند. اما هنوز من به پهنای ایران خواهر و برادر دارم. بیایید با امید به آینده، بیشماریمان را بار دیگر به رخ همگان بکشیم. اکنون زمان آن رسیده است که بر ۴ شنبه سوری سبز متمرکز شویم. بیایید هر یک به قدر خویش برای "حضور یکپارچه و با نماد سبز در ۴ شنبه سوری" در فضای غیر مجازی تبلیغ کنیم تا سراسر ایران را فتح کنیم و به همگان نشان دهیم که ما بی شماریم. حکومت این بار نمیتواند جمعیت ما را به نام خود بدزدد. چهار شنبه سوری فرصتی برای تجمع پراکنده ولی هماهنگ است.

ادامه برنامه ریزی برای جنبش

داشتیم برنامه ریزی میکردیم برای بعد که حواسمون پرت شد. چند تا از حرف های خوبی که زده شد اینها اند:
۱۷ اسفند = ۸ مارچ اعتراض کنیم.
۴ شنبه سوری را سنتی و بدون بمب برگزار کنیم .
شعار های اقتصادی بدیم که اقشار دیگه رو جذب کنیم.
چه گونه خبررسانی کنیم.

بیایید حالا به بحث ادامه بدیم و حواسمون پرت نشه.

امید ما نقشه های حکومت را بر باد می دهد

هدف حکومت از ۲۲ بهمن القا شکست جنبش و ضعیف شدن آن بود. قضاوت با خودتون که چه قدر در این امر تا به حال موفق بوده. مهم اینه که ما میتونیم پیروز باشیم فقط باید بدونیم که پیروز بودیم.
بیایید این تکه ها رو کنار هم بگذریم و بعد فکر کنیم که آیا باید نا امید باشیم یا نه:


- تلویزیون ایران که تکلیفش معلومه. یک سری فیلم از یک زاویه خاص نشون میده و معلوم هم نیست برای امسال بوده یا نه. پس چرا اعصابمون رو با اونا خورد کنیم.

- اینترنت رو هم که تعطیل کرده بودن که ما فکر کنیم خبری نبوده و کمتر در صدر اخبار جهان قرار بگیریم. اما در عوض آنها همه از سانسور خبری و قطع اینترنت نوشتن.

- عکس هوایی گوگل قلت طرفداران حکومت رو نشون میده.

-فیلم های ۲۲ بهمن تازه داره بیرون میاد:4 3 2 ۱

- محسن سازگارا امروز میگفت شاه هم سال ۵۶ در تبریز تظاهرات ۳۰۰ هزار نفری راه انداخت ولی سال ۵۷ شکست خورد. از قضا برنامه حکومت هم این بوده که با آوردن نیرو از شهرستان ها تظاهرات ۳۲۰ هزار نفری راه بیاندازد.

- حکومت خیلی هزینه کرد ولی با وجود تمهیدات امنیتی فراوان ما به خیابون ها رفتیم و حرفمون رو زدیم.

ماعلی رغم تمهیدات امنیتی خیلی هم خوب ظاهر شدیم و هزینه هم به نسبت کم دادیم. الان مهم قدم بعدی است. به قول خیلی ها این یک دوی استقامته و در ۲۲ بهمن هدف حکومت فرسایش ما بوده. ولی ما با امید نمی گزاریم پیروز شوند. هر چه با شد راه ما :راه سبز امید است.

پس فکر نکنین شکست خوردیم. امید داشته باشین و به فکر استراتژی برای آینده باشین. اگر چنین کنین همه نقشه های حکومت بر باد رفته

نظر من درباره ۲۲ بهمن و اینکه چه میتوانیم بکنیم

یک راست میرم سره اصل مطلب
اول از همه این که به نظر من خیلی خوب بود که ۲۲ بهمن خشونت کمتر بود. چون دفعه بعد مردم بیشتری جرات میکنن بروند بیرون.

دوم اینکه ما شکست نخوردیم. این چیزیه که دولت میخواست القا کنه. معلومه ما رسانه نداریم اما همه حتی همه خبرگزاری های دولتی میدونستن که رسانه های دولتی ایران دروغ میگند. داخل ایران هم همه میدونند. از کجا معلوم فیلم های تلویزیون مال امروز بود. اونا تنها کاری که بلدند اینه که تو تلویزیون دروغ پخش کنند. همه میدونند دروغه و ما نباید اعصابمون را خورد کنیم.
ما به خیابان رفتیم خودمون رو نشون دادیم و اعتراض کردیم. دیگر چه می کردیم؟

سوم اینکه یک کار خوبی که میتونیم بکنیم و به نظر من کم رویش کار شده اینه:
افراد پایین سپاه را با تبلیغات مذهبی قانع کنیم که این کاری که میکنند اشتباهه و وجدانشون رو قلقلک بدیم. مثلا آقای کدیور آیه و حدیث میتونه بیاره که این اسلام نیست. الان یک عده میگویند اسلام همینه. باید بگم که من خودم به خدا اعتقاد ندارم. برای خیر خودمون باید بگیم این تفسیر از اسلام غلطه وگرنه نمیتونیم اونا رو قانع کنیم. می تونیم اعلامیه پخش کنیم و تبلیغات عقیدتی کنیم. شاید بشه تو شلوغی ها حتی اعلامیه پخش کرد که به دستشون برسه.

در پایان ببخشید که من ایران نیستم و کاری نمیتونم بکنم. اما قلبم برای ایران میتپه و منتظرم درسم تموم شه برگردم به کشورم. ببخشید اگه نظراتم شبهه روزه خوندن از بیرونه گوده.
دست بوس همه کسایی که در اعتراضات حضور پیدا میکنند

یک پیشنهاد برای ۲۲ بهمن برای به هم زدن نقشه کودتاچی ها

یک پیشنهاد برای ۲۲ بهمن:
اگر در ۲۱ بهمن در شهرستانها تظاهرات پراکنده برگزار کنیم نقشه ی کودتاچی ها برای آوردن نیرو از شهرستانها و پر کردن مسیر های تظاهرات به هم میخورد. چرا که نیروهایشان در شهرستان ها درگیر هستند

این یکی ایده خام است برای بحث کردن لطفآ نظر بدین

Khamenei :

Khamenei is a threat for the world. Support iranian opposition movement.

ای ارتش منتظر چه نشسته ای؟

!ای ارتش

از ایران و ایرانیان در برابر تجاوز لبنان دفاع نمی کنی؟

منتظر چه نشسته ای؟

صدای گریه های ایران زمین را نمی شنوی

که چه گونه به خون نشسته است؟

گفتیم کمک

گفتی ما در برابر تجاوز خارجی دفاع می کنیم

سری تکان دادیم

اما حال

:بیا و نجاتمان بده که تجاوز خارجی است

خاینین داخلی ایران را به چنگال دیو خارج سپرده اند

ای رستم زمان

اینها را ببین و ما را یاری کن

تا میهن را با هم از چنگ این اژدهای ۷ سر نجات دهیم

http://irazhdar.wordpress.com/2010/01/03/تصوير-واضح-تير-انداز-پل-كالج-تهران/

http://www.goftaniha.org/2010/01/blog-post_03.html